Al op jonge leeftijd wist ik zeker dat ik later met kinderen zou werken. Toen ik in 1997 afstudeerde als gegradueerde in de logopedie heb ik ervaring opgedaan in enkele BLO-scholen. Mijn droom werd werkelijkheid.
In 1998 begon ik te werken in een dagcentrum voor volwassen met een mentale beperking. Een hele nieuwe, maar toffe uitdaging werd dat voor mij. En na vele jaren is dat nog steeds zo. Ik geef voornamelijk groepstherapie om taal te stimuleren, SMOG aan te leren en de communicatieve vaardigheden te verbeteren. Ik begeleid er ook personen met autisme en dementie.
In november van datzelfde jaar kreeg ik de kans om in deze, toen nog enkel logopedische, groepspraktijk te starten. Bij aanvang behandelde ik voornamelijk lees- en spellingsproblemen bij kinderen, maar gaandeweg heb ik mij ook verdiept in het behandelen van stemstoornissen. Doorheen de jaren merkte ik dat het werken met tieners en volwassenen me ook enorm boeit.
In mijn vrije tijd hou ik ervan om tijd te spenderen met mijn kinderen: ravotten in de tuin, wandelen in het bos, mij verdiepen in hun vele hobby’s… Een andere hobby van mij is lezen. Terwijl ik lees, vergeet ik de tijd en de wereld rondom mij.
Ik kan alleen maar besluiten dat mijn passies worden verzameld in mijn werk: het helpen en ondersteunen van kinderen en volwassenen, kennis van taal en de wereld overbrengen naar mijn cliënten en hen zien groeien in hun mogelijkheden. Wat wil een mens nog meer?
